Pemimpin yang mulia

بسم الله الرحمن الرحيم

Assalamualaikum, sahabatku yang dikashi. Ada seorang Tabiin yang terhormat. Beliau digelarkan dengan gelaran Khulafa' Ar-Rasyidin yang kelima kerana beliau memerintah sama sebagaimana pemerintahan Khulafa' Ar-Rasyidin.

Beliau memegang teraju pemerintahan selepas Sulaiman bin Abdul Malik. Muhammad bin Ali bin Al-Husin rahimahullah berkata tentang beliau: "Kamu telah sedia maklum bahawa setiap kaum mempunyai seorang tokoh yang menonjol dan tokoh yang menonjol dari kalangan Bani Umayyah ialah Umar bin Abdul Aziz, beliau akan dibangkitkan di hari kiamat kelak seolah-olah beliau satu umat yang berasingan."

Beliau dilantik menjadi Khalifah selepas kematian Sulaiman bin Abdul Malik tetapi beliau tidak suka kepada pelantikan tersebut. Lalu beliau memerintahkan supaya memanggil orang ramai untuk mendirikan sembahyang. Selepas itu orang ramai mula berpusu-pusu pergi ke masjid. Apabila mereka semua telah berkumpul, beliau bangun menyampaikan ucapan. Lantas beliau mengucapkan puji-pujian kepada Allah dan berselawat kepada Nabi s.a.w kemudian beliau berkata:

"Wahai sekalian umat manusia! Aku telah diuji untuk memegang tugas ini tanpa meminta pandangan daripada aku terlebih dahulu dan bukan juga permintaan daripada aku serta tidak dibincangkan bersama dengan umat Islam. Sekarang aku membatalkan baiah yang kamu berikan kepada aku dan pilihlah seorang Khalifah yang kamu redha."

Tiba-tiba orang ramai serentak berkata: Kami telah memilih kamu wahai Amirul Mukminin dan kami juga redha kepada kamu. Oleh yang demikian perintahlah kami dengan kebaikan dan keberkatan. Lalu beliau berpesan kepada orang ramai supaya bertakwa, zuhud kepada kekayaan dunia dan mendorong mereka supaya cintakan akhirat kemudian beliau berkata pula kepada mereka:

"Wahai sekalian umat manusia! Sesiapa yang taat kepada Allah, dia wajib ditaati dan sesiapa yang tidak taat kepada Allah, dia tidak wajib ditaati oleh sesiapapun. Wahai sekalian umat manusia! Taatlah kamu kepada aku selagi aku taat kepada Allah di dalam memimpin kamu dan sekiranya aku tidak taat kepada Allah, janganlah sesiapa mentaati aku".

Setelah itu beliau turun dari mimbar.

Selepas sahaja upacara perlantikannya, beliau merasa sangat letih. Oleh itu dia berhasrat untuk tidur sebentar sementara menunggu waktu solat Zuhur. Sebelum sempat beliau membaringkan badan, tiba-tiba anaknya Abdul Malik yang berumur 17 tahun masuk berjumpa dengan beliau dan berkata, "Ada orang mahu berjumpa, ayah."

Lalu Umar menjawab: "Anakku! Aku ingin menghilangkan kepenatan seketika kerana aku terasa terlalu letih. Selepas solat Zohor nanti akan aku terima sesiapa saja yang ingin menemuiku."

Abdul Malik berkata lagi: "Siapakah yang dapat menjamin bahawa ayahanda akan terus hidup sehingga ke waktu Zohor, wahai Amirul Mukminin?!" Mendengar kata-kata tersebut Umar terus bangkit lalu beliau cium dan peluk anaknya kemudian beliau berkata: "Segala puji bagi Allah yang telah melahirkan seorang anak dari tulang salbi aku yang boleh membantu aku di dalam perkara agama aku." Setelah itu beliau pergi ke balai penghadapan untuk menjalankan tugasnya.

Begitulah sahabat, ceritanya menggambarkan kepada kita keadilan diri Khalifah Umar Abdul Aziz terhadap kamu muslimin dari segi perwatakan dan cara hidup kepimpinannya. Ingatlah kepimpinan itu bukan suatu perkara yang mudah. Ini adalah urusan kita semua di dunia ini. Firman Allah s.w.t. yang bermaksud, “Setiap diri kita adalah pemimpin dan setiap pemimpin akan ditanya tentang segala sesuatu yang berhubungan dengan tanggung jawab dalam kepemimpinannya. Segala sesuatu yang ada dalam diri kita itu amanat. Seorang yang berilmu diberi amanat untuk mengamalkan ilmunya sesuai perintah Allah dan Rasul-Nya.” (An-Nisaa’: 59)

Oleh itu berhati-hatilah dalam kepimpinan kalian semua baik ianya merupakan pemimpin kepada rakyat jelata, pekerja, rumahtangga dan diri sendiri kerana setiap kita akan diminta dipertanggungjawabkan bukan hanya di dunia, tapi juga di akhirat kelak.

Semoga kita dianugerahi pemimpin yang adil, yang membawa kebaikan dunia dan akhirat.

Wallahu a'lam.